ข้อวัตร ปฏิบัติ 2
หัวข้อหลัก 02 ข้อวัตรสำหรับนักบวช
หัวข้อย่อย 02 ปลุกปลอบใจ กำราบพระเณร
ลำดับที่ 001 เลขที่เทป 037/26 ชื่อแฟ้มข้อมูล 260724 วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2526
อย่าปล่อยตามบุญตามกรรมนี่ อย่าปล่อยตามมีตามเกิด ปล่อยตามบุญตามกรรมตามมีตามเกิด
น่ะ อันนั้นคนไม่มีความตั้งอกตั้งใจ คนไม่มีความพากเพียรพยายาม ในที่สุดมันก็ถูกปล่อยตามบุญตามกรรมนั่นหละ พระพุทธเจ้าท่านปล่อยอุเบกขานะ ท่านไม่ได้บีบบังคับใครไม่ได้ยื่นความดีให้กับใคร ปล่อยตามบุญตามกรรม เรียกว่าอยู่กับอุเบกขาญาณอยู่ตลอดเวลา เทศนาสอนอยู่เสมอ ๆ เทศนาสอนแล้วแต่ใครจะปฏิบัติตามหรือไม่ พระพุทธเจ้าท่านวางอุเบกขา คนไหนไม่ปฏิบัติตามหรือปฏิบัติขัดแย้ง พระพุทธเจ้า ก็ไม่ได้ไปหยิบยื่นความชั่วความไม่ดีให้แก่เขา แล้วคนไหนปฏิบัติดีปฏิบัติตามที่พระพุทธเจ้าสั่งสอน พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้หยิบยื่นความดีให้แก่เขา เขาผู้นั้นแหละเป็นผู้ที่หยิบยื่นความดีให้แก่ตัวเขาเอง จึงว่าการกระทำเป็นการสั่งสมโดยธรรมชาติ ไม่ใช่ว่าใครจะประสิทธิ์ประสาทให้ พระพุทธเจ้าเอาความจริงอันนั้นมาเทศนา เอาความจริงนั้นมาบอกพวกเรา เราเชื่อ พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ดีใจ เราไม่เชื่อ พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้เสียใจ นี่...ความเชื่อหรือความไม่เชื่อของเรา จะทำให้พระพุทธเจ้าดีหรือไม่ดีไปไม่ได้
ลำดับที่ 002 เลขที่เทป 069/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290607 วันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2529
ไม่ต้องไปกลัวทุกข์กลัวยาก ไม่ต้องไปกลัวอดกลัวอยากดอก กลัวแต่เจ้าของนี้ว่าการประพฤติปฏิบัติธรรม จะไม่ถูกต้องอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านวางหลักเอาไว้ก็พอแล้ว ถ้ากลัว ๆ อย่างนี้ กลัวจะไม่มีเงินค่าไฟฟ้าหรือกลัวว่าไม่มีเงินค่าน้ำ กลัวจะไม่มีเงินค่าอันนั้นอันนี้อย่าไปกลัวเด็ดขาด ทำยังไงเราจึงจะไม่บกพร่องในหลักการที่พระพุทธเจ้าท่านวางไว้ กลัวความไม่ถูกต้อง กลัวความบกพร่องของเรา แล้วพยายามให้เรานี้อย่าให้มีความบกพร่อง ไม่มีความถูกต้องสมบูรณ์ กลัวความบกพร่องหรือกลัวความไม่ถูกต้องของเราให้กลัวอย่างนี้ อย่าให้มันมี พระพุทธเจ้าท่านมีบารมีมาก บารมีของพระพุทธเจ้าท่านหาประมาณมิได้ คนที่เรียกว่าเป็นลูกเป็นหลานของพระพุทธเจ้านะ อุดมสมบูรณ์หมด เพราะว่าพ่อเป็นคนมีบารมีทรัพย์สินหาประมาณมิได้ พูดกันถึงว่าเรื่องปัจจัยเครื่องอยู่เครื่องอาศัยนะ ไม่ต้องไปวิตกกังวลหรอก พระพุทธเจ้าเวลาท่านเป็นคนบวช ท่านสอนให้แสวงหาบิณฑบาตมาเลี้ยงด้วยลำแข้งลำขาของเจ้าของ แสวงหาผ้านุ่งผ้าห่มบังสุกุล และแสวงหารุกขมูลร่มไม้ แสวงหายามาบริโภคด้วยน้ำมูตรเน่า นี่...ให้พอใจในปัจจัยสี่เท่านี้ นิสสัยนี่ ... นี่...ให้พอใจเท่านี้
ลำดับที่ 003 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240328 วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2524
ยอมเราว่าเราเป็นคนที่หนาแน่นกันเสีย หรือว่ามันจะเบาบางมันก็ไม่เสียหายอะไรดอก ข้ามเหนือเผื่อตกใต้ มีความพยายามให้ยิ่งไว้ดีกว่า คิดว่าเจ้าของเป็นผู้มีบุญ มีวาสนาบารมีแก่กล้า เบาบางมากแล้ว ปฏิบัตินิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ต้องทุกข์ไม่ต้องลำบากมากก็ได้ ถึงธรรมถึงวินัย ก็เข้าถึงธรรมถึงวินัย ก็สามารถที่จะพ้นทุกข์พ้นโทษไปได้ ความคิดอย่างนี้ ความเห็นอย่างนี้อันตราย ระวังใจของเราอย่าได้ไปคิดอย่างนี้ดีกว่า
ลำดับที่ 004 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240908 วันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2524
นั่งก็นั่งให้มันตาย อยู่ทำไม อยู่ไม่มีประโยชน์ มีแต่เท่านี้ เดินก็เดินให้มันตาย มันจะเจ็บจะปวด มันจะเหน็ดมันจะเหนื่อย มันจะขนาดไหนก็มันยังไม่ตาย นี่จึงเรียกว่าเป็นผู้ที่มีความเพียร แล้วผลของการมีความเพียรนี้หละ ผลจะปรากฏขึ้น ผู้ที่มีความเพียรไม่ปรากฏว่าผู้นั้นตายไปเลย มีแต่กิเลสเท่านั้นมันตาย ผู้ปฏิบัติมีความพากความเพียรไม่ปรากฏว่ามีใครตาย องค์พระพุทธเจ้าก็ไม่เห็นตาย ที่ตาย ๆ ตามธรรมชาติไม่ใช่ตายเพราะมีความพากเพียร กล้าแข็งขนาดไหน จริงจังขนาดไหน พระพุทธเจ้าจริงจังขนาดไหนไม่ปรากฏว่า พระพุทธเจ้า พระสาวกมากองค์มากเจ้า ล้วนแต่จริงจังในความพากเพียรเสียสละชีวิตชีวาแล้วทั้งนั้น เพราะไม่ปรากฏว่าพระสาวกอรหันต์องค์ไหนตาย มีแต่กิเลสเท่านั้นตาย ให้พากันเข้าใจ
ลำดับที่ 005 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240817 วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2524
เสียสละมันลงไปชีวิตชีวาบูชาพระศาสนา ไหน ๆ ก็จะเกิดมาตายนี่ บูชาข้อปฏิบัติ ตายแน่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไหน ๆ จะตายก็เอามาบูชาเสีย ปฏิบัติธรรมะเสีย จะตายก็ให้ตายอยู่กับการปฏิบัติธรรม ถ้ามันจริงลงไปอย่างนี้หละ เดินจงกรมเหมือนเท้าไม่ได้เดินอยู่ในดิน นี่ นั่งสมาธิก็เหมือนกับไม่ได้นั่งอยู่กับพื้นนี่ เหมือนกับมันลอยอยู่ในอากาศโน้น พิจารณาอะไรนี่ใจมันคม ใจมันกล้า ใจมันรวดเร็ว ไม่มีที่มันทะลุปรุโปร่งไปหมดว่าอย่างนั้น ถ้าหากความจริงจังมันสมบูรณ์ขึ้นมาเต็มที่ สติมันก็สมบูรณ์ สมาธิมันก็สมบูรณ์ ปัญญามันก็สมบูรณ์ ท่านว่าอย่างนั้น ถ้าว่าสมบูรณ์ขึ้นมาเต็มที่แล้ว อะไรสมบูรณ์หมด ทะลุปรุโปร่งไปหมด
ลำดับที่ 006 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240817 วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2524
นอนเราก็พากันนอนมามากแล้ว ไม่เป็นมันอิ่มสักที มันไม่อิ่มดอก มันก็เหมือนกับคนเป็นโรคผิวหนังนั่นหละ เป็นโรคผิวหนังหนะมันอิ่มในการเกาสักทีเมื่อไหร่ เกายิก ๆ ๆ พอแล้ว ประเดี๋ยวเกาอีกแล้ว ยก ๆ ๆ พอแล้ว ประเดี๋ยวเกาอีกแล้ว ยิก ๆ ๆ พอแล้ว แสบประเดี๋ยวเกาอีกแล้ว ยิก ๆ ๆ แล้ว จึงว่ามันไม่อิ่ม เป็นเรื่องของกิเลสตัณหา เรื่อไม่อิ่มเป็น ให้พากันเห็นโทษลงไป เหมือนกับสุนัขขี้เรื้อน เราจะพอใจเป็นสุนัขขี้เรื้อนกันอยู่เหรอ
ลำดับที่ 007 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240701 วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2524
พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้สอนให้เอาชนะใคร สอนให้เอาชนะเราเอง ชนะตนเองนั่นแหละเป็นดี สอนให้ชนะใจเรานี้ สอนให้ชนะเจ้าของนี้ พระพุทธเจ้าท่านก็ชนะท่านแล้ว ท่านจึงเป็นศาสดา เป็นพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ก็เหมือนกัน ท่านชนะแล้ว ท่านจึงเป็นศาสดา เป็นพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ก็เหมือนกัน ท่านชนะแล้ว ท่านจึงเป็นพระอรหันต์ พระพุทธเจ้า พระสาวกสอนตาม ๆ กันมาให้ชนะเจ้าของ เราก็พากันมีความอุตสาหะ พยายามในการที่จะต่อสู้เพื่อเอาชนะเราให้ได้ ชนะเราความขี้เกียจ เกียจคร้านก็เรา ขี้เกียจอันนี้เป็นมลทิน อันนี้เป็นกิเลส อันนี้เป็นเครื่องกั้นที่จะที่ให้เราไม่ได้ก้าวไปถึงความเจริญ
ลำดับที่ 008 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240429 วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2524
นั่งก็นั่งพอเป็นพิธี ไม่มุ่งในการที่จะแก้ความมืดมนอนตระการ เดินก็เดินเป็นพิธี ไม่มุ่งในการแก้จิตแก้ใจของเจ้าของ นานเข้าการเดินจงกรม การนั่งสมาธิ แก้จิตแก้ใจมิได้ ผลของการเดินจงกรม ผลของการปฏิบัติ นั่งสมาธิแก้ไม่ได้ หนักเข้าก็เลยไม่อยากนั่ง เดินจงกรม นั่งสมาธิ ปฏิบัติ เพราะไม่เห็นผล ไม่เห็นคุณค่าของข้อปฏิบัติ ทางแห่งความเสื่อมเสียคือ ความอ่อนแอ คือ ความไม่มีความจริงจังในทางปฏิบัติ อันนี้เป็นทางแห่งความเสื่อมเสีย เป็นทางแห่งการทำลายเจ้าของโดยตรง
ลำดับที่ 009 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240728 วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2524
ความเจริญมันเจริญขึ้นมาก เจริญในทางที่ไม่เป็นธรรมเป็นวินัย ข้อปฏิบัติที่เป็นธรรมเป็นวินัยก็เลยไม่พากันสนใจ เพราะมันเจริญแล้ว อะไรมันก็เจริญหมด เครื่องใช้ไม้สอยเจริญหมด ผ้าและสบงอุดมสมบูรณ์ สบู่ยาสีฟันอะไรต่อมิอะไรมีเลือกใช้ตามสบายเสียด้วย สังเกตที่ใช้กัน อาหารการบริโภคอันนี้ไม่ต้องพูดถึง ยาต่างก็มี กินจนกระทั่งอิ่มเต็ม ไม่มีที่จะใส่ ความเจริญมันเจริญอย่างนี้ มันก็ไม่เห็นคุณค่าของข้อวัตรปฏิบัติของความเจริญ ถูกความเจริญทับจิตทับใจ มืดมนลืมหูลืมตาไม่ขึ้น มีแต่อยากกินกับนอน ทิฐิกิเลสตัณหามีแต่จะฟู ลืมตัว เจ้าของได้รับความสะดวกสบายเพราะอะไร อำนาจของพระศาสนา ที่อยู่ที่อาศัย ผ้า อาหาร ไม่ต้องซื้อ การอยู่การฉัน ยา อะไรทั้งหมด เจ้าของมีอะไรบ้างที่เป็นคุณธรรม คุณสมบัติ ตรวจดูในจิตในใจเข้า มันจะได้มีจิตมีใจสร้างคุณสมบัติให้มีขึ้น ปรากฏขึ้นในจิตในใจว่า เราเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติ เป็นผู้ที่มีคุณธรรม
ลำดับที่ 010 เลขที่เทป 153/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290822 วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2529
นั่งไม่เก่ง ก็เดินให้เก่ง นั่งกับเดินก็เหมือนกัน นั่งก็นั่งทำจิตทำใจ เดินก็เดินทำจิตทำใจ เราไม่สะดวกในการนั่งเราสะดวกในการเดินก็เดิน เอาเดินให้มาก เมื่อยเดินก็ยืนเอา ยืนก็ยืนทำจิตทำใจ เดินก็เดินทำจิตทำใจ แม้แต่จะยืดหลังยืดเอวบ้าง ก็ทำจิตทำใจ นั่งก็นั่งทำจิตทำใจ เดิน ยืน นั่ง นอน เราทำจิตทำใจของเราเป็นการปฏิบัติธรรมทั้งนั้น ใจของเราอันเดียวนั่นเอง ในเมื่อเราเดินเหนื่อย เราเดินเมื่อย เรายืน ในเมื่อยืนพอสมควรเราเดินต่อ ในเมื่อเรายืนเราเดินมาก เหน็ดเหนื่อยเกินที่เราจะสามารถจะเดินจะยืนได้ เราก็นั่งตรงไหนก็นั่งได้ กลางวันก็นั่งได้ ร่มไม้ก็นั่งได้ ก้อนหินก็นั่งได้ เอาผ้าปูนิดหน่อย เอาเสื่อปูนิดหน่อย เจ็บมากนั่งพอสมควรก็เดินต่อ แต่การทำจิตทำใจของเรา การกระทำภายในจิตใจใจของเรา กระทำอยู่อย่างนั้นไม่ให้มีการเปลี่ยนแปลง
ลำดับที่ 011 เลขที่เทป 173/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 291219 วันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2529
จึงว่าข้อปฏิบัติทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเครื่องปลดเปลื้องสลัดออกอันนี้ ให้พากันเชื่อมั่น เชื่อมั่นในข้อปฏิบัติ เชื่อมั่นในเรา ในเมื่อมีความพากความเพียร ต้องสามารถที่จะปลดเปลื้อง สลัด หลุดออกไปจากจิตจากใจของเราได้ พากันมีจิตมีใจ อย่าพากันนอนให้เขาเหยียบคอ อย่างไรก็ไม่สน ใจเรามันเป็นพระ เป็นผู้ปฏิบัติ นี่ไปทำเหมือนคนตายมันไม่เข้าท่า เดินจงกรมมันจนแจ้งโน่น เดือนแจ้งเดือนสว่างอย่างนี้ ไม่ต้องเดินเอาอะไร เดินละกิเลสตัวมันขี้คร้านนี้ ตัวมันมักหลับมักนอน มันมีแต่ชอบหลับชอบนอน ไม่ต้องไปละกิเลสตัวไหน ไม่ต้องไปเอาอะไร เอาความสงบในจิตในใจยังไม่ต้องปรารถนา ละกิเลสตัวที่มันชอบหลับชอบนอน ตัวขี้เกียจขี้คร้าน ละกิเลสตัวนี้ก่อน
ลำดับที่ 012 เลขที่เทป 031/26 ชื่อแฟ้มข้อมูล 260617 วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2526
อธิษฐานลงไป นั่งลงนี่ตั้งใจจะพิจารณาอย่างนี้ เดินนี่ตั้งใจจะพิจารณาอย่างนี้ วันนี้ตั้งใจไว้อย่างนี้ เดินจงกรมแก้ใจที่คั่งค้างอยู่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้จะไม่ยอมเลิก นั่งสมาธิก็เหมือนกันนี่ ใจไม่สงบจะไม่ยอมเลิก นั่งสมาธิก็เหมือนกัน ไม่สว่างไม่ยอมเลิก มีความจริงจังอย่างนี้แล้วไม่ต้องสงสัย นี่ ที่มันสงสัย ที่มันสงสัย ที่มันเหลวไหล เพราะอะไร เพราะความไม่จริงจังของเจ้าของนั่นหนะมันเป็นอุปสรรค ถ้ามีความจริงจังแล้ว อุปสรรคของการปฏิบัติธรรมไม่มี ธรรมคือความจริงจัง มันจะเป็นจะเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรมได้ยังไง จึงว่าแค่ไหนเพียงไร ให้มีความจริงจังอยู่เสมอ เรามีโอกาสที่จะได้จริงจัง แค่ไหนเพียงไร ให้จริงจังตามสภาพที่เราจะจริงจังได้นั้น ผลของการปฏิบัติธรรมนี่ จะต้องได้รับทุกระยะทุกขั้นทุกตอนทีเดียวอย่างไม่ต้องสงสัย
ลำดับที่ 013 เลขที่เทป 016/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290122 วันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2529
สู้มัน เกิดมาทั้งชาติ ยกพระพุทธเจ้าเป็นพระศาสดา ยกพระธรรมเป็นอาจารย์ใหญ่ ยกพระสงฆ์เป็นอาจารย์ใหญ่เป็นผู้นำ เป็นธงชัย พระพุทธเจ้ายกเป็นธงชัย พระธรรมยกเป็นธงชัย พระสงฆ์ยกเป็นธงชัย บูชาชีวิตชีวามอบชีวิตชีวานั้น บูชาข้อปฏิบัติบูชาธรรม บูชาวินัย แม้แต่พระเทวทัตเอาส่วนที่เหลือบูชาคุณพระพุทธเจ้า พระเทวทัตก็ยังมีอานิสงที่จะได้สำเร็จเป็นพระปัจเจก อานิสงบูชาส่วนที่เหลือ แผ่นดินสูบนั้นยังสูบไม่หมด เราเอาชีวิตเอาร่างกายทั้งร่างกาย เอาจิตใจทั้งจิตใจไปบูชานี้ มันจะต้องมีอานิสงยิ่งกว่าพระเทวทัตมาก ดีไม่ดีนี้ จะสำเร็จมรรคผลในชาตินี้เสียอีก อย่าไปอ่อนข้อมัน
ลำดับที่ 014 เลขที่เทป 012/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290116 วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2529
วันหนึ่ง ๆ นี่เราทำอะไร เราต้องตรวจดูการกระทำของเรา วันหนึ่ง ๆ วันหนึ่งนี่ ตั้งแต่เช้าไปหาค่ำเราทำอะไร ตั้งแต่ค่ำไปหาสว่างเราทำอะไร การกระทำของเรานี้ถูกต้องกับการดำเนินชีวิตเป็นนักบวชของเราแล้วหรือยัง เหมาะสมในการที่เป็นผู้ปฏิบัติธรรมของเราแล้วหรือยัง ก็ต้องเร่งเราอยู่ตลอดเวลา เร่งให้มุ่งมั่นจริงจังในการปฏิบัติธรรม ไม่เสียหาย มีแต่ความดีอย่างเดียว เราจะต้องสร้างจิตสร้างใจของเรานี้ ให้เป็นจิตใจที่มีธรรม ในเมื่อจิตใจของเรามีธรรมแล้ว จิตใจของเรานี่แหละ จะรวดเร็วทันกิเลส ถ้าหากว่าจิตใจของเราไม่มีธรรมแล้ว แล่นตามหลังกิเลสอยู่อย่างนั้น และพอใจในการที่แล่นตามเขาซะด้วย ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้า มีจิตมีใจพวกเรา เอาชนะกิเลสให้มันได้สักครั้งสองครั้ง ลองดู มันจะกินไม่กิน มันอยากนอนไม่นอนนี่ อันนี้ก็เป็นการชนะกิเลสแล้ว มันอยากเลิกนี่ไม่เลิกนี่ เลิกในการเดินจงกรมนี้ มันอยากเลิกไม่เลิก นั่งภาวนามันอยากลุกไม่ลุกนี่ มันเป็นการเอาชนะกิเลสทั้งนั้น
ลำดับที่ 015 เลขที่เทป 999/28 ชื่อแฟ้มข้อมูล 281211 วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2528
ขยี้มันลงไป ขยี้ตัวกิเลส จะไปเมตตาสงสารหัวมันทำไม เดี๋ยวมันเอาอันนั้นมาหลอก ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวมันเอาอะไรต่อมิอะไรมาหลอก แม้แต่ของเน่าของเปื่อย มันก็เอามาหลอก ของเกิดมาตาย ๆ ๆ ๆ แสนที่จะสกปรก มันก็เอามาหลอก ด้วยตามืดตาบอดหูหนวกมันก็หลงไปหมด พอใจไปหมด เป็นมรรคเป็นผลไปหมด กิเลสมันว่าเป็นมรรคเป็นผลปรารถนากันทั้งโลก ปรารถนา ๆ มรรคผลที่กิเลสมันเอามาโกหก เอามาหลอกล่อ มันไม่เลือก ๆ ชาวบ้าน ชาววัด นักบวชฆราวาส เป็นกันทั้งโลก เทศนาสอนเจ้าของให้มันเป็น ด่าลงไปเลย ด่ากิเลส จะไปเมตตาสงสารหวงแหนมันไว้ทำไม ของอัปรีย์จัญไร นี่หละตัวกิเลสที่มันจะทำลายพระศาสนาเข้าใจมั้ย มีแต่ตัวกิเลสตัวนี้แหละที่จะทำลายธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่มีอะไรมาทำลาย
ลำดับที่ 016 เลขที่เทป 999/28 ชื่อแฟ้มข้อมูล 280703 วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2528
นั่น ! ... แล้วมันจะเป็นพระเป็นเจ้ากันได้อย่างไร จิตใจมันก็มีแต่อยู่กับอารมณ์สัญญา มีแต่จะพอกพูนให้หนาแน่น แล้วเอาตรงไหนเป็นพระ ตรงไหนเป็นนักบวช ตรงไหนเป็นผู้ปฏิบัติธรรม ชาวโลกเค้าก็ยังมีอยู่ อารมณ์สัญญาที่หุ้มห่อจิตใจของเค้าก็ยังมีอยู่ ถ้าหากว่าเราจะเอาอารมณ์สัญญาที่หุ้มห่อจิตใจที่มีอยู่เป็นพระเป็นเจ้า เราไม่ต้องบวชไม่ต้องปฏิบัติกันดอก อยู่กับโลกเราก็มีอารมณ์สัญญาหุ้มห่อหนาแน่นได้อยู่ การที่อารมณ์ที่หุ้มห่อจิตใจของเรานี้ จะขาดจากจิตจากใจจริง ๆนี่ ต้องอยู่กับการพิจารณากรรมฐาน ต้องเข้าอยู่กับกรรมฐานจริง ๆ
ลำดับที่ 017 เลขที่เทป 999/28 ชื่อแฟ้มข้อมูล 280703 วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2528
ถือเรื่องนอก ๆ มีความสำคัญกว่างานการค้นคิดพิจารณากรรมฐานของเจ้าของ นั้นแหละคนประมาท ถ้าหากผู้ใดประมาทตายทั้งนั้น ไม่มีความปลอดภัยเลยชีวิตนักบวชนี่ ชีวิตการบวชเรียนไม่มีความราบรื่น ให้จริงจังลงไป ถ้าหากว่ารักในการที่จะมั่นคงในเพศนักบวช รักในการที่จะเป็นนักปฏิบัติธรรมของพระพุทธเจ้านี่ ถ้าหากว่าพากันโลเลอยู่ในเมฆในหมอกหละ โกนผมให้มันเจ็บเฉย ๆ ไม่มีประโยชน์อะไรดอก ให้พากันเข้าใจว่าโกนผมให้เจ็บมันมีความหมายอย่างไร อย่าบวชกันเสียดีกว่า การบวชมันไม่ใช่ของเล่นนะ ถ้าหากว่ารักษาเจ้าของไม่ได้หละ มันไม่ใช่เสียหายเฉพาะเจ้าของนะ มันเสียหายสถาบัน มันเสียในวงการพระศาสนา มันเสียหายไปหมด หนักเข้าการบวชต้องการบุญต้องการกุศล การบวชกลายเป็นผู้ทำลายพระศาสนาไปในคราบนักบวชก็มี เราปรารถนาเราต้องการอย่างนั้นกันมั้ย ถ้าหากว่าพากันโลเลเหลวไหลหละ บวชก็มีแต่ทำให้เศร้าหมอง บวชมีแต่จะเห็นแต่บาป
ลำดับที่ 018 เลขที่เทป 114/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290819 วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2529
พวกเราไม่รู้ไม่เห็น แล้วใครเล่าจะรู้จะเห็น มีแต่นักบวชเท่านั้นที่เป็นผู้นำเขา ถ้าหากว่านักบวชไม่เป็นผู้นำแล้ว จะให้ใครนำเล่า นำออกจากที่คุมขังเราหนะนำเอง เรานำเป็นผู้นำ เราออกไม่ได้แล้วจะไปนำใครออกได้ เราไม่รู้จักทางออกแล้วจะไปนำคนอื่นออกถูกทางได้อย่างไร ต่างคนก็ต่างไม่รู้จักทาง ต่างคนก็ต่างไม่รู้จักทางก็นำกันไปตายเท่านั้น ต่างคนก็ต่างจะออกพ้นจากที่คุมขัง แต่ต่างคนต่างก็ไม่รู้ทางออกทางไหน พากันตายอยู่ในนี้หละพวกเรา แล้วตายจริง ๆ ด้วย ไม่มีโอกาสที่จะพ้นจากแผ่นดินอันนี้ ไม่มีโอกาสที่จะพ้นจากดิน น้ำ ลม ไฟ ก้อนนี้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ก้อนนี้มันก้อนเกิดก้อนตาย ก้อนแก่ก้อนเจ็บก้อนตาย ไม่มีโอกาสที่จะพ้นได้ได้ดอก พากันหมุนอยู่ในก้อนนี้หละ
ลำดับที่ 019 เลขที่เทป 003/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290108 วันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2529
วันหนึ่งไม่ได้เดินจงกรมสักครั้ง ไม่ได้นั่งภาวนาสักหน มันแย่มาก เรียกว่าเป็นผู้ประมาทมาก หล่อยให้กิเลสมันดึกมันลาก ลากไปนอก นอกธรรมนอกวินัย ลากออกนอกข้อวัตรข้อปฏิบัติ ลากออกจากที่นั่งภาวนา ออกจากที่ทางเดินจงกรมตรงที่ภาวนา มันไม่อยากทำให้นิ่ง ทางเดินจงกรมมันก็ไม่อยาก ให้ไปเดิน ทางเดินจงกรมมันเป็นล้า กิเลสมันก็ชอบให้มันล้า กิเลสมันชอบให้ล้ม กิเลสมันไม่ชอบทางเดินจงกรม ถึงจะมีก็เป็นทางเดินที่สกปรก ขรุ ๆ ขระ ๆ ไม่มีการแต่งให้เรียบร้อย กิเลสมันกลัว กลัวทางเดินจงกรม มันจะดึงพระผู้ประมาทให้ไปเดินจงกรมมันไม่ให้ทำซักที เดินหนีออกทางเดินจงกรม เดินหนีออกห่างจากทางเดินจงกรม ... เดินไปหาคุยกัน เดินไปหาทางไหนที่จะเป็นทางที่เรียกว่า พ้นจากการเดินจงกรม นั่งภาวนา หละมันดึงไปทางนั้น ไม่ต้องไปคิดถึงกาล ไม่ต้องไปคิดถึงสถานที่ กาลไหนสถานที่ไหนไม่มีส่วนช่วย
กาลสะดวกสบายหมด สถานที่สะดวกสบายหมด กาลว่าวันเวลา วันเวลา ไม่เห็นว่าวันเวลาไหนจะห้ามไม่ให้เราเดินจงกรมนั่งภาวนา
ลำดับที่ 020 เลขที่เทป 999/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290808 วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2529
หาอยู่หากินไม่คุ้มปากคุ้มท้อง อยู่ไปทำไมตายซะดีกว่า อย่าให้โลกเขาว่า หาอยู่หากินไม่คุ้มปากคุ้มท้องไม่ดีนี่ เขายังทำงานทำการตลอดคืนได้ ตลอดวันตลอดคืนทำงานทางโลก ทำงานทางโลกกิเลสเขาส่งเสริมสนับสนุน จึงว่าทำงานทวนกระแสของโลกมันต้องฝืน ชีวิตของการบวช ชีวิตของการปฏิบัติธรรมเป็นไปได้ยาก ให้พากันเข้าใจเอาไว้ แต่ต้องต่อสู้จริง ๆ หนักเบาเอาสู้จริง ๆ เสียสละชีวิตชีวาจริง ๆ คำว่าถอยหลังไม่มี ถอยหลังไปไหน ถอยหลังไม่ตายหรือ ถอยหลังแล้วมันไม่ตายหรือ ตายอยู่ในกองมูตรกองคูตร ตายอยู่ในกองกิเลสตัณหา มันเป็นเรื่องที่น่าสลดสังเวช ตายให้มันห่างจากกองมูตรกองคูตร มันเรื่องที่ควรแก่การสรรเสริญเป็นอย่างมาก ควรแก่การสรรเสริญเป็นอย่างยิ่ง จึงว่าคำว่าถอยหลังอย่าให้มันมี ในโลกอันนี้มันโลกเกิดมาต้องตาย ตายในกองมูตรกองคูตร หรือตายให้มันห่างไกลจากกองมูตรกองคูตรอย่างนั้นมันดีกว่ากัน ถามเจ้าของอยู่ตลอดเวลา
ลำดับที่ 021 เลขที่เทป 051/29 ชื่อแฟ้มข้อมูล 290501 วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2529
ต้องเป็นผู้ที่ตื่นตัว ตื่นอยู่ตลอดเวลา อย่าหลับ ตื่นดูจิตดูใจ ตื่นที่จะเอาจิตเอาใจของเรา การหลับการประมาทการไม่สนใจที่จะเอาจิตเอาใจของเราให้อยู่ เอาจิตเอาใจของเราให้พ้นจากเหลือก จากตม ในลักษณะนี้คือการหลับ จะอยู่ในสถานที่ใด อยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์ อยู่ในวัดอยู่ในวาหลับทั้งนั้น อย่าอยู่อย่างหลับให้อยู่อย่างตื่น อย่าไปถอยหลัง สิ่งที่เป็นข้าศึก สิ่งที่เป็นข้าศึกแก่จิตใจแก่ใจของเรานั้น มุ่งทำลายมันให้ได้ ข้าศึกอย่าไปถอยหลัง พากันตื่นตัวพวกเรา โลกเขาหลับกันมาก โลกเขาหลับกันทั้งโลก เราไม่ตื่นแล้วจะเอาใครที่ไหนตื่น คนอื่นเขาตื่นทั้งโลก เราหลับมันจะมีประโยชน์อะไร คนอื่นเขาพ้นจากโคลนจากตมกันทั้งโลก เราอยู่ในหมกในโคลนในตมจะมีประโยชน์อะไร พอใจอยู่ในโคลนในตมก็พอใจอยู่ในมูตรในคูตรนั้นเอง เทศนาสอนเจ้าของ มันจะเก่งกาจสามารถขนาดไหน ต่อสู้กัน เอ้า มันต้องอย่างงั้น ความจริงเป็นยังไงเอาให้รู้ให้เห็น ความจริงมันมีอยู่นี้ ความจริงไม่ใช่มันไม่มี ก็ต้องต่อสู้ มันต้องรู้ต้องเห็นได้ เพราะการที่จะรู้จะเห็นมี ในเมื่อความต้องการก็มีพร้อมที่จะทำให้เรารู้เห็น ไม่รู้ไม่เห็นไม่มีดอก
ลำดับที่ 022 เลขที่เทป 999/24 ชื่อแฟ้มข้อมูล 240817 วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2524
อย่าพากันคิดว่าเรายังปฏิบัติใหม่ เราอย่าคิดว่า เราปฏิบัติยังไม่ถึงขึ้นที่จะเป็นผู้ที่หมดกิเลสหมดตัณหา อย่าไปคิด คิดแต่เพียงแต่ว่าเราจะแก้สิ่งที่ใจของเราติดข้องอยู่เท่านี้ แก้สิ่งที่เป็นพิษเป็นภัยมาเบียดเบียนจิตใจของเรา ไม่ให้เข้าถึงความสงบระงับได้สักที คิดที่จะแก้เท่านี้ แล้วก็มุ่งในการที่จะแก้เท่านี้ เท่านี้ก็เรียกว่าเป็นผู้ปฏิบัติ เท่านี้ก็เรียกว่าเป็นนักปฏิบัติธรรม นี่ มุ่งในการกระทำอย่างนี้ชั่วขณะใดชั่วขณะนั้น เป็นผู้ปฏิบัติธรรมอย่างสมบูรณ์ นอนอยู่ในวัดอยู่ในวา บวชเป็นพระบวชเป็นเณร กี่ปีกี่เดือน กี่สิบปีกี่สิบเดือนก็ช่าง ถ้าหากยังไม่มีความจริงจังที่จะแก้สิ่งที่เป็นพิษเป็นภัยให้แก่ใจแล้ว ยังไม่เรียกว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเลยนี่ พากันเข้าใจ จริงลงไปแล้ว ผลของการกระทำจริงนี่มันแจ้งขึ้นมาจริง ๆ นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น