หัวข้อย่อย 16 การเป็นผู้ไม่สะสมของใช้บริขาร เงินทอง การพอใจในบริขารที่มีอยู่
ลำดับที่ 001 เลขที่เทป 999/28 ชื่อแฟ้มข้อมูล 281211 วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2528
แม้แต่ยินดีที่ผู้อื่นเก็บไว้เพื่อเจ้าของ อันนั้นก็ยังเป็นโทษ ท่านจึงทำแม้แต่เขาถวายท่าน ๆ ก็ไม่ถือว่าเป็นของท่าน ให้เป็นของส่วนรวมไว้แล้ว ก็ต้องการให้เป็นอย่างนี้ต่อไป เพราะเห็นว่าการทำอย่างนี้เป็นธรรมเป็นวินัยที่สุด เป็นธรรมเป็นวินัย ในเมื่อเรามาคิดบางแห่งบางสถานที่ พระเณรมีแต่กังวลเรื่องเงินเรื่องทอง กังวลว่าคนนั้นเก็บ กังวลอยู่กับคนเก็บ บางทีพระเณรกับคนเก็บก็ขัดกันทะเลาะกันผิดกันก็มี เนื่องจากว่าพระก็คิดว่า สมมติว่ามีเงินอยู่สักร้อยบาทแต่โยมผู้เก็บว่าไม่ถึง อันนี้ที่พูดนี่ มันได้เห็นกับตาได้ยินกับหูนะ เพราะเรื่องเหล่านี้ก็เรียกว่าเราก็เกิดมานานพอสมควร มันเรื่องของกิเลสทั้งนั้น ก็ในเมื่อเราปฏิบัติเพื่อที่จะฆ่ามันแล้ว เราจะไปหวงมันไว้ทำไม
ลำดับที่ 002 เลขที่เทป 999/28 ชื่อแฟ้มข้อมูล 281211 วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2528
จึงว่าอยากให้พากันรักษาไว้ให้ดี ที่ครูบาอาจารย์ท่านวางเอาไว้ ที่ได้ทำกันมาแต่ก่อน ๆ นี่รู้สึกว่าเรียบร้อยดี ถ้าหากว่าจะเทียบกับบางแห่ง พูดก็จะเป็นการตำหนิ เก็บไว้กุฏิใครกุฏิมันก็มี ยัดไว้ตรงนั้นยัดไว้ตรงนี้ ก็ให้คนถือเคร่งอยู่ดอก ถือเคร่งไม่จับ ให้คนนั้นมาไว้ให้คนนี้มาไว้ เวลาจะเอาก็ให้คนนั้นมาเอาให้คนนี้มาเอา กลายเป็นยุ่งแต่เรื่องเงิน ถ้าหากว่ามีมากซักหน่อยแต่ละองค์ ๆ มีบัญชีฝากในธนาคารกัน ซึ่งไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น มันไม่ใช่หน้าที่ของผู้ที่จะทำลายกิเลส มันส่งเสริมพอใจในการที่จะให้กิเลสมันฟู มันจะพอเป็นเมื่อไรมันจะอิ่มเป็นเมื่อไหร่ไอ้คำว่ากิเลส กิเลสของพระกับกิเลสของชาวบ้านมันก็กิเลสอันเดียวกันนั้นหละ มีสิบมีร้อย มีร้อยทีนี้หละก็ต้องการให้มันถึงพัน มีพันแล้วทีนี้มันก็ต้องการให้อะไรต่ออะไรเพิ่มขึ้น ซึ่งความจำเป็นไม่เห็นจะจำเป็นอะไรที่จะต้องไปสะสม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น